Ambivalentie in Rainy Barcelona
Avontuurlijke Kate bevat affiliate links. Als u via deze links een aankoop doet, verdien ik een commissie zonder extra kosten voor u. Bedankt!
Delen op Twitter
Delen op Facebook
Deel op Pinterest
Deel op e -mail
Er zijn weinig betere manieren om over jezelf te leren dan om op de lange termijn solo te reizen. Wanneer je veel tijd alleen doorbrengt in een nieuwe en andere omgeving, begin je voor het eerst eigenaardigheden over je persoonlijkheid op te merken – de kleine dingen die je het gelukkigst maken of je de hel van je irriteren.
Azië alleen reizen leerde me alles over mijn geest en lichaam reageren op planning – de tijden dat ik me het liefst verveelt of uitgeput ben. Dus toen ik naar mijn schema keek voor mijn Spanje -reis, lachte ik en zei: “Ik ga zo niet van Barcelona houden.”
Hoe wist ik het?
1) Ik ben een contrarian. Als mensen optimistisch rave over een bepaalde stad, vooral een stad waar ze nog niet zijn geweest, voel ik me meer geneigd het niet leuk te vinden. Barcelona is de ultieme stad waar mensen van dromen. Dat maakte me vanaf het begin sceptisch.
2) Het kwam een paar drukke dagen af. Als ik niet genoeg tijd voor mezelf heb, word ik gek. Ik was net vier dagen klaar met het vieren van Las Fallas met busabout in Valencia, en zo gek leuk als die dagen waren, ik verlangde naar solo -tijd en werktijd.
3) Ik had niet veel tijd. Op tijd beperkt zijn benadrukt me, wat een reden is waarom ik graag langzaam reis. Ik kon maar één dag in Barcelona doorbrengen voordat ik terug moest naar Engeland voor een formeel evenement.
4) Ik heb al Spaanse steden gevonden die ik aanbad. Granada en Sevilla blies me allebei weg en ik wist dat het moeilijk zou zijn voor een andere stad om te concurreren.
Dus Barcelona had er vanaf het begin nogal wat gestapeld op gestapeld. Omdat ik wist dat dit zou gebeuren, probeerde ik mezelf op te psychen. Kom op, je zult dol zijn op de Sagrada Familia, zei ik tegen mezelf. Er is hier veel geweldige architectuur. Daar gaat je gek voor.
En wat is er gebeurd?
Het regende.
In Barcelona, de stad Sunshine, schonk het emmers de hele tijd dat ik daar was!
Dus, wat heb ik gedaan in Rainy Barcelona?
Ik ging naar de Sagrada Familia, het beroemdste architecturale werk van Gaudi.
Deze kerk is echt interessant, vooral aan de binnenkant, hoewel de 13 euro -vergoeding belachelijk is, vooral omdat de torens gesloten waren.
Ik liep toen door de stad. Het gebied rond Las Ramblas is behoorlijk toeristisch, maar ik heb een paar fatsoenlijke foto’s.
Ik nam foto’s van pleinen in de regen.
Daarna kwam mijn vriend Justin uit Las Fallas opdagen en we gingen uit voor Thais eten. Mijn laatste maaltijd in Spanje was een Panang -curry zo goed, ik barstte bijna in tranen uit.
Mijn algemene gedachten over Barcelona: ik realiseer me dat ik Barcelona onder behoorlijk slechte omstandigheden zag. Toch gaf ik er niet veel om. De stad leek me niets nieuws en anders te bieden dan wat ik al in heel Spanje had gezien. Het was veel duurder dan de andere Spaanse steden die ik had bezocht, en het leek niet veel persoonlijkheid te hebben.
Bovenal had ik zoveel gehoord over de reputatie van Barcelona voor zakkenroller dat ik de hele tijd paranoïde was, mijn tas ‘s nachts aan me vasthield, altijd denkend dat iemand op het punt stond te sluipen toen ik het het minst verwachtte. En, om eerlijk te zijn, dat verwoest Barcelona voor mij. Ik voelde me nooit zo onrust in Bangkok of New York of Madrid. Barcelona irriteerde me.
Ik weet zeker dat ik me niet altijd zo zal voelen. Barcelona zal er altijd zijn en zien hoeveel ik verliefd werd op Spanje, ik weet zeker dat ik terugkom om Barcelona de kans te geven dat het verdient!
Ben je ooit enorm onder de indruk geweest van een bestemming?
Ontvang e -mailupdates van Katenever, mis een bericht. Afmelden op elk moment!
Voornaam
Laatste naam Namelast
Uw e -mail uw e -mail
Indienen
Delen op Twitter
Delen op Facebook
Deel op Pinterest
Deel op e -mail